هرکسی را بهر کاری ساختند

مرا ساخته اند

تا چشمانم را

نذر شش گوشه ات کنم

و در حرمت

جان دهم

تقصیر من چیست،

وقتی حرم تو جان دادنیست؟

 

این روز ها آن قدر دل تنگ شده ام

که دلم آرام وقرار ندارد...

هِی بغض میکند

میگیرد...

یک گوشه کز میکند...

اشک میریزد...

و

بهانه ی شش گوشه را از من میگیرد

انگار نه انگار که من هیچ کاره ام

و تو باید دعوتنامه دلم را امضاکنی!؟

 

این روزها دلم بهانه گیر تر شده...

باهر عکسی از شش گوشه ات

هوایی میشود و

یک گوشه یِ حرمت را ازآنِ خود میکند...

 

انگار ضریح جدیدت

برق نگاهش

دلم را ربوده...

اصلا به گمانم

این بار که آمدم

دلم را در حرمت جا گذاشتم!

 

این روز ها دلم

پیش خودم نیست...

 

.....

 

نوشته شده در شنبه 92/8/18ساعت 12:0 صبح توسط نسیم♥ نظرات ( ) |